 |
РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ
|
|
Вобразы мілыя роднага краю,
Смутак і радасьць мая!..
Якуб Колас
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Увіхалася ты каля печы.
Што за мілыя локці і плечы!
Пругкі станік, прыгожы які!
Ды з-пад хусткі – валос завіткі.
Я ня бачыў ружовага твару,
А таксама густога навару,
Што хавалі ў сабе саганы –
На агні клекаталі яны.
А за рухам тваім, за плячыма
Мне разгледзець было немагчыма,
Што варылася ў тых саганох:
Можа бульба, а можа гарох.
Можа там – ты ня бачыла – зельле
Прыварожвала наша вясельле.
I хацеў я сказаць апаўдні:
Прыгарні ты мяне, прыгарні.
Увіхалася ты каля печы,
Загараўся запал мой хлапечы.
Анямелы, маўчаў я тады.
Быў нясьмелы... зусім малады.
|
|
|
|
Падабаецца
Не падабаецца
|
|
|
2009–2020. Беларусь, Менск.
|
|
|
